Bu gece seni unutarak uyuyacağım. Yıldızlar yine aynı yerinde olacak, gökyüzü yakamozu servis edecek pencere kenarındaki masama. Bir elimde sigaram, bir elimde kalemim. Her şey yine aynı olacak ama; senli hayaller oynatmayacağım, gözlerimle odamın tavanına kurduğum sinema perdesinde. Senin için son kez alacağım kalemi elime ve gidişine haykıracağım satır aralarında.
Yarın sensiz bir güne uyanacağım. Sensiz içeceğim günün ilk kahvesini ve insanların arasına karışacağım. Soracaklar belki bana “neden” diye. Gidişini kimselere anlatmayacağım. Rol yapacağım anlayacağın. “Bütün suç bendeydi, O’nu mutlu edemedim, çok kırdım, üzdüm” diyeceğim. Gidişine kadeh bile kaldırmayacağım, yalanlarının ayak seslerini duymamak için. Gözlerin bile kalmayacak aklımda. Ne sevda şiirleri yazacağım artık, ne de gözyaşları dökeceğim sayfalara.
Bitti..
Kolay olmadı elbet. O kadar inanmıştım ki gitmeyeceğine, giderken bir şeyler söylediysen eğer duymadım beynimin uğultusundan. Bana “hiç gitme” diye ağladığın geceler geldi aklıma. Bilmiyordum gözyaşlarının yalan koktuğunu. En çokta ne koydu biliyor musun ? Ben senin için her gece yeni düşler kurarken, sen her gün bensiz sabahlara açıyormuşsun ya gözlerini, işte bu tahammül edilemez bir acıydı.
Sana hoşça kal bile demeyeceğim. Hoş olan ne varsa benimle kaldı. Bende kaldı hatıralar, anılar ve güzel olan tüm cümleler. Kelimeleri cebime doldurdum ve sana veda ediyoruz hep birlikte. İçimden hiç iyi dilekler sunmak gelmiyor sana. Oysa saçının teline zarar gelmesini istemezdim. Görüyorsun ya her güzel şey bir gün son buluyor mutlaka.
Bitti..
İnanmaya gücüm kalmadığı için,
Güzel olan her şeyi yalanlarınla örttüğün için,
Hayallerime kederi bulaştırdığın için,
Verdiğin sözlerin hiçbirini tutmadığın için,
Bitti.. Zor oldu ama BİTTİ